Hallo iedereen!

Er is de voorbije dagen zo veel gebeurd, dat dit wel eens een lang bericht zou kunnen worden, dus neem je tijd (:

​

Onderweg

Donderdag moest ik om 16u15 in de luchthaven van Zaventem staan, waar we dan ontvangen werden en een paar praktische zaken te horen kregen. Ik zag Jasper, Jazmin en Eveline terug, de drie andere Vlamingen die naar Bolivia gaan. Eerst hadden we een vlucht naar Madrid, van daaruit naar Santa Cruz en dan naar La Paz. Ik zag op voorhand heel erg op tegen deze vluchten, maar gelukkig zat ik in heel goed gezelschap dus ik heb me eigenlijk best wel geamuseerd! Intussen hadden we ook al een beetje contact gelegd met de Walen die ook naar hier kwamen, dus waren we wel met een hele groep. Helaas mochten zij wel al een vlucht vroeger nemen vanuit Santa Cruz, waardoor wij zo’n 2 uur langer vast zaten op de luchthaven. Dan zijn we maar naar buiten gegaan en hebben we een groet gebracht onze eerste Boliviaanse grond. De laatste vlucht was enorm mooi, we vlogen een deeltje over de Andes en keken onze ogen uit aan het gevarieerde landschap. Eenmaal aangekomen in La Paz stond Alastair, een verantwoordelijke van AFS Bolivia, ons 4 op te wachten met een vlaggetje aan de aankomsthal. Dan gingen we met een busje naar het dal, waar het centrum van de stad ligt. WAUW! Niet alleen het uitzicht was fascinerend, maar ook hoe alle stereotypes die ik in mijn hoofd had, hier gewoon in levende lijve rondlopen! De Bolhoedjes, gekleurde poncho’s, typische Boliviaanse gezichten, chaotisch verkeer… allemaal waar! (; We waren alle vier in een soort euforische bui, we waren er nu écht. Na een vrij lange rit (zoals ik al zei, het verkeer is hier écht niet te doen) waren we uiteindelijk nog maar twee straten van ons hotel verwijderd, waar al de rest ons al zat op te wachten. En toen stonden we stil. Uiteindelijk zijn we maar buiten gaan kijken, en hadden we door dat er 1 van de blijkbaar vele demonstraties in La Paz ons ophield. Dan maar de laatste twee straten te voet, naast een hele bende kwade Boliviaanse mensen, tot we helemaal buiten adem aan ons hotel aankwamen met een blije “Aaah les Flamands!”. Door de hoogte (bijna 4000 meter) waren we van deze korte afstand al uitgeput, en de duizeligheid bleef de rest van onze tijd in La Paz nog aanslepen. 

​

La Paz

De eerste uren in La Paz hadden we vrij, om wat bij te slapen of de anderen een beetje beter te leren kennen. De andere studenten en vrijwilligers zijn echt een leuke groep! In het begin zat iedereen natuurlijk een beetje ongemakkelijk bij zijn eigen taalgenoten, maar na een tijd mengden we meer en ken ik nu een groot deel al iets beter. Er werd wel heel veel Frans gesproken (tussen de Walen en Fransen) , waardoor ik intussen al meer Frans dan Spaans heb gesproken denk ik :D Anders communiceerden we in het Engels of Duits, of functioneerden de Vlamingen soms als wandelend woordenboekje voor Nederlands-Frans-Duits-Engels. Jammer dat ik de meesten nu zo'n drie maanden (tot een uitstap naar Salar de Uyuni) moet missen... We kregen in de namiddag dan een beetje uitleg over Bolivia en onze uitwisseling hier. Er was ook eten dus dat was goed (; We kregen ook onze vertrekuren voor de volgende dag: 4u50 klaarstaan, 7u klaarstaan of 9u15 klaarstaan. Ik had (wonder boven wonder) de laatste optie, maar Jasper, mijn kamergenootje, de tweede. Dus vanaf 6 uur was ik dan ook wel wakker, mede omdat hij de lamp omstootte en kapot heeft gemaakt... (Haha sorry Jasper, de wereld weet het nu!)

Na het ontbijt zijn we dan weer met een busje naar de luchthaven gebracht. In de bus zaten de studenten voor Santa Cruz en voor Tarija. 1 Italiaans meisje werd door haar gastmama in La Paz opgehaald, waardoor we overbleven met Tom (een Duitser), Arthur (een Waal) en Yuki (een Japanse). De mensen van Tarija hadden vrij snel een vlucht, maar wij met ons vier voor Santa Cruz moesten weer drie uur wachten... Dat gaf ons wel de tijd om wat meer te praten en elkaar beter te leren kennen, en ik ben echt al blij met ons groepje! En toen konden we eindelijk vertrekken: terug naar Santa Cruz!

​

Santa Cruz

Toen we door de deur naar de aankomsthal stapten, stonden er al een hele groep mensen met een mooi spandoek Arthur op te wachten. Ik keek even rond en hoorde toen mijn naam: daar voor me, stonden mijn gastmama en twee onbekende mensen (die later mijn oma en opa bleken te zijn). Zij hadden ook een papier gemaakt met 'Bienvenida Elena' op, dus ook heel lief! We vertrokken dan met de auto, en vanaf dat moment werd het ongemakkelijk. Vooral Claudia zelf spreekt geen woord Engels, en eens we thuis aankwamen wist ik echt niet wat te doen. Het was echt heel vaak stil, en ik heb uiteindelijk drie uur op mijn kamer gezeten omdat Claudia sliep. Mijn huis is een beetje krakkemikkig, maar is een groot terras dus ik ga niet klagen. Claudia is een beetje stil, en als ze praat, praat ze vaak heel snel en met een zwaar accent. Gelukkig is er ook mijn gastoma, die echt veel moeite doet en heel traag alles woord voor woord wilt uitleggen en het herformuleert als ik het niet snap. En mijn pocketwoordenboekje is mijn nieuwe beste vriend hier. In het huis wonen ook  Claudia's broer en zijn vrouw, samen met hun 3 kinderen. En blijkbaar komen Claudia's oudste dochter en haar twee kinderen ook vaak op bezoek, zoals gisteren al het geval was. Er zijn wel al veel te veel namen om te onthouden, en allemaal ongewone namen uiteraard :D Ik heb al ongeveer begrepen dat ik dinsdag of woensdag naar school moet voor een gesprek met de directie, maar ik weet niet wanneer ik dan juist start. (Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar hopelijk snel!) Claudia gaat wel proberen bellen om te vragen of ik niet morgen al mag gaan, want anders zit ik me hier toch maar thuis te vervelen. Na de eerst dag was ik dus een beetje overrompeld, maar nu is het mijn tweede dag hier en gaat alles iets beter. We zijn daarstraks naar de winkel gegaan in een groot winkelcentrum en hebben een ijsje gegeten, dus dat was gezellig! Ik ben niet de enige die er iets Westerser uitziet, maar heb toch al een paar rare blikken gekregen, haha.

 

Er is nog veel meer dat ik zou willen zeggen, maar dit waren al genoeg verhalen voor 1 post vermoed ik. Foto's volgen later, ik krijg ze niet geüpload. Maar ik moet deze post toch ooit eens plaatsen, want er komen steeds verhalen bij en ik kan blijven vertellen... (; (spoiler: ik ben naar het centrum geweest en morgen begint mijn schoolervaring. Spannenndddd!)

​

Hasta la próxima!

X Elena