Hoihoi!

Er gebeuren weer veel te veel dingen ineens, dus ik zal het tweede deeltje van de reis in La Paz in een paar puntjes minder uitgebreid samenvatte voor ik aan de rest van mijn voorbije weken in Santa Cruz begin.

​

Maandag

-'s ochtends bij het douchen merkte ik pas hoe dom het was geweest om nergens een petje of zo te kopen: AUW. Echt waar, mijn hoofd is nog nooit zo verbrand geweest vrees ik, ik kan jullie verzekeren dat het veel pijn deed. Dan maar later die dag een doekje gekocht om rond mijn hoofd te winden, het was beter dan niets.
-We besloten met een grote groep van AFS om maandag naar Muela del Diablo te gaan, een rots iets buiten de stad die blijkbaar de moeite was. Na wat gedoe (want afspraken maken met een groep gaat nooit goed) begonnen we dan uiteindelijk aan een mooie, maar door de hoogte weer zeer vermoeiende, wandeling. Het uitzicht op het einde was het dan wel weer helemaal waard! Je kon over een groot deel van La Paz uitkijken en toch midden in de natuur zitten, het was echt prachtig.
-'s avonds gingen alle Duitsers naar een Duitse vrijwilligster thuis, en ik besloot om mee te gaan met de mensen van Sucre (waar Jasper en Jazmin ook bij zitten). We zouden naar een hotel gaan die avond, samen met Eveline!(die ik dus ook al sinds augustus niet meer gezien had) Zij zat in La Paz voor haar visa, en kwam die avond dan naar het hotel van de Sucre-squad. Na een blij weerzien gingen we naar een restaurant, waar ik mijn beste maaltijd tot nu toe gehad heb. Alles was zo verzorgd en chique! Natuurlijk was het wel een beetje duurder, maar dan in Boliviaanse normen... (in euro's was het misschien 10 euries voor mijn hoofdgerecht, kan slechter.) Nu vragen jullie je misschien af waarom ik dit allemaal vertel. Het enige wat ik eigenlijk wou zeggen was wat ik juist gegeten had, maar dat had een inleiding nodig. Ik heb het over mijn hart gekregen om lama te bestellen... Sorry aan alle lamaliefhebbers out there, ik ben een van jullie, maar ik moest het wel proberen. (En het was verbazend goed.)

Dinsdag

-De studenten uit Sucre wilden graag naar Tiwanaku gaan, de ruïnes van een stad en heiligdom uit de Inca-tijd. Ik wilde graag mee, dus de vorige avond stuurden ze dat ik om 8:30 op de plaza San Fransisco zou moeten staan, om om 10 uur de bus te nemen. Dit klonk al een beetje raar, omdat er zo veel tijd tussen zat, maar ze antwoordden niet meer die avond dus ik deed de volgende ochtend wat me gezegd was, en stond als enige van mijn vrienden in mijn hostel op. Net toen ik de deur uitging rond 8 uur, werd er geantwoord dat het een vergissing was, dat het 9:30 moest zijn! Tjah, ik was toch al buiten, in een stad waar ik wel een beetje meer van wilde zien, dus heb ik maar een ochtendwandelingetje gemaakt. Deed wel goed om even 'alleen' te zijn na 5 dagen constant in het bijzijn van anderen te zijn (zelfs tijdens het slapen) en sociaal te zijn.
-Uiteindelijk vonden we na nog een wandeling van een halfuurtje (bergop helaas) een minibusje dat ons groepje naar Tiwanaku wou voeren, daar op ons zou wachten en ons terug zou afzetten aan de plaza. Natuurlijk doet hij het voor het geld, maar het was toch enorm vriendelijk van hem om dat allemaal zelf voor te stellen. We bezochten dan de site, na eerst een vrij onredelijke prijs betaald te hebben. Het was 100 bolivianos voor toeristen, 15 voor inwoners van Bolivia en maar 5 voor studenten. Aangezien wij bijna allemaal studenten waren, wilden we graag deze studentenrpijs. Dat wilden zij echter niet geven. Uiteindelijk hebben we na veel onderhandelen (het maakte mij nu niet zo veel uit, maar voor sommige anderen wel) 50 bolivianos per persoon betaald, wat nog oké was, zeker naar Europese normen. De site op zich was niet bijzonder spectaculair, maar het was een leuke dag.
-Het was die avond 31 oktober: halloween! We besloten eerst ergens te gaan eten en dan uit te gaan in een ander jeugdhostel, dat een openbaar feestje had. Dit was mijn tweede feestje in Bolivia, en ik heb me echt heel goed geamuseerd, en veel nieuwe mensen leren kennen. Daarna kwamen ook enkelen van de Duitsers die in mijn hostel sliepen, dus moest ik ook al niet meer nadenken over of ik vroeger door zou gaan of niet. (Ik wou niet midden in de nacht alleen door onbekende straten naar huis moeten lopen.)

Woensdag

-Woensag, onze laatste dag in La Paz, werd ik vrij laat wakker. (Iemand misschien een idee waarom?) Omdat het ontbijt in ons hostel om 10:30 sloot en ik me eerst wilde douchen en rustig opstaan, besloten Tom en ik buiten te gaan ontbijten. We vonden een gezond restaurantje met sapjes en broodjes, en omdat zo'n dingen vrij zeldzaam zijn hier waren we meteen verkocht.
-Na het ontbijt zijn we een paar souveniertjes gaan kopen in 'mercado de las brujas', of vertaald de 'heksenmarkt'. Oké, het is daar vrij toeristisch aangelegd, maar ze hebben lamatruien dus ik was gelukkig. Ik kocht een trui en een soort poncho voor mezelf, en een sjaal en een portemonneetje voor Claudia, die jarig was geweest. Ik hoop hier terug te kunnen komen op het einde van dit jaar om souvenirtjes te kunnen kopen voor jullie in België, want ik heb al veel ideetjes.
-Dan was het uiteindelijk gedaan: Leo, Tom en ik vertrokken met de teleferico naar de luchthaven, mooi op tijd. We waren rond 19 uur in de luchthaven voor onze vluchten van 20:30. Maar Bolivia zou Bolivia niet zijn als la hora Boliviana niet zou tellen voor vluchten. Dus we hebben toch wel een uur tot anderhalf uur vertraging gehad. Maar we waren met drie, dus het was nog wel gezellig.

​

​

Oké, dit alles gezegd zijnde (het is weer meer dan ik dacht): hier komt nog een deeltje met andere dingen die ik beleefd heb, hoera!

 

Verjaardag Tom

Op 5 november was Tom jarig, dus bedachten we met AFS'ers dat we misschien een cadeau moesten hebben. Johann kwam op het idee om naar een voetbalmatch te gaan de 5de, omdat Tom heel erg geïnteresseerd is hierin. Dus die zondagochtend gingen Johann en ik op pad om tickets te kopen hiervoor. Na veel wachten en de frustratie van de tickets die op waren 4 plaatsen voor ons, maar dan ineens toch op wonderlijke wijze een kwartier later terug in stock waren, hadden we 4 tickets. 1 voor Tom, 1 voor Johann, 1 voor Barbara en 1 voor mij. We gingen ergens in de namiddag al naar de plaza, en na een plafplaf gingen we met gezamenlijk naar het stadium. (Ik realiseer me net dat ik nog nooit over plafplaf heb verteld, shame on me! Na de voetbaluitleg meer hierover.) Barbara ging nog over huis, want zij had een verjaardagsbananenchocoladecake gemaakt, die overigens heel lekker was! We zaten samen met Tom gastbroer en gastschoonbroer helemaal vanboven in het stadium, naast de hooliganzone, wat nog wel voor wat sfeer zorgde. Ik zou er misschien ook bij moeten vermelden dat dit een match was tussen de twee rivaliserende teams van Santa Cruz, een beetje zoals Beerschot en den Antwerp. Spectakel dus! Bij het begin van de match werd er vuurwerk afgestoken naast ons, blijkbaar is dat hier normaal en zegt de security hier niets van... (Want ja, er was security aan de ingang, die mij natuurlijk zomaar doorlieten zonder meer omdat ik een meisje ben.) Barbara geraakte dan ook binnen met haar cake, en dan hebben we onder de lachende maar beetje verbaasde blik van enkele Bolivianen happy birthday gezongen in de pauze. Uiteindelijk was het tot de laatste paar minuten 2-1 voor Oriente ('ons' team), tot Blooming er een gelijkstand van maakte, tot grote frustratie van alle supporters rondom ons. Al bij al was het dus een zeer geslaagde avond!

​

Oh ja, voor ik het vergeet: plafplaf! Er is dicht bij de plaza een ijssalon, genaamd bits&cream. Elke vrijdag doen ze een actie: alles voor 15 bolivianos. En wat anders te doen op zo'n momenten dan het duurste ding op de kaart te bestellen, met toevallig ook de grappigste naam: plafplaf! Het concept is ongeveer: je kiest 2 ijssmaken, 2 toppings en een saus, en dit alles wordt zowat door elkaar gemengd. Het is veel te lekker en veel te ongezond, maar toch is het zowat een traditie aan het worden om dit elke vrijdag te doen.

 

Vakantie

Ik heb nu twee weken vakantie, en ik verveel me nu al! Gelukkig stelde mijn gastmama voor om een soort cursus o zo te beginnen, dus nu ga ik twee dagen per week naar een kookcursus, zodat ik voor jullie allemaal Boliviaanse lekkernijen kan maken als ik terugkom. (; Ik probeer een min of meer wat dingen te plannen, maar zo alleen is dat ook niet alles. Van mijn middelbaar heb ik niet zo veel vrienden overgehouden, en de meeste AFS-vrienden zijn in de week niet in de stad. Mijn gastmama moet heel veel werken, dus ook als ik thuis zit, zit ik meestal alleen. Gelukkig heb ik intussen al via via een paar nieuwe mensen leren kennen, dus binnenkort hopelijk verbetering op sociaal vlak... Deze zaterdag is het wel de graduatie van mijn middelbaar, dus al iets om naar uit te kijken! Eerst een korte ceremonie (omdat we maar met 16 waren), daarna een diner bij mij thuis. Dat wordt dus wel gezellig waarschijnlijk.

​

Enkele andere memorabele momenten die ik toch wil vermelden, maar niet in detail ga uitleggen omdat ik hier wel kan blijven schrijven:
-Tom en ik hebben in het begin van het jaar een jonge kerel, Karel, leren kennen op de plaza, die ons toen vroeg of we niet eens mee op 'avontuur' wilden. Dus zo geschiedde: een daguitstap naar een meer tropisch gebied, waar we van twee watervallen zijn afgedaald. Echt supermooi en helemaal iets voor mij.  Binnenkort gaan we nog een keer waarschijnlijk, dus ik kijk er echt naar uit!
-Ik heb vriendinnen gemaakt! (Oké negeer het feit dat dit vrij zielig klinkt alsjeblieft een beetje...)
-Het zijn intussen ook verkiezingen geweest, maar ook dit is te veel nieuws om zo maar even samen te vatten...

​

Conclusie: Er gebeurt veel te veel en ik kan uren blijven vertellen, waardoor mijn blogs gewoon altijd te laat komen. (En ook een beetje door de Boliviaanse luiheid, die valt niet te onderschatten...) Dit is dus weer genoeg voor deze keer, ik hoop dat het toc nog een beetje interessant was zo een maand later dan wanneer alles gebeurt... (;

 

Hasta luego!
Elena